obserwacja statystyczna
Encyklopedia PWN
nieuporządkowane ruchy cząstek ciała stałego zawieszonych w cieczy lub gazie, wynikające ze zderzeń tych cząstek z molekułami (cząsteczkami) otaczającego ośrodka.
polski antropolog i etnolog, twórca tzw. lwowskiej szkoły antropologicznej o światowym rozgłosie.
fizyk, twórca teorii względności, jeden z twórców teorii kwantów i fizyki statystycznej.
w mechanice statyst. właściwość układów dynamicznych polegająca na równości średnich czasowych funkcji (zależnych od różnych wielkości fiz.), czyli 
obliczanych wzdłuż trajektorii fazowych układu (P oznacza punkt przestrzeni fazowej, f — dowolną gładką funkcję, t — czas, τ — interwał czasowy, po którym uśredniamy), i średnich obliczanych po odpowiednim zespole statyst. (mechanika statystyczna).
obliczanych wzdłuż trajektorii fazowych układu (P oznacza punkt przestrzeni fazowej, f — dowolną gładką funkcję, t — czas, τ — interwał czasowy, po którym uśredniamy), i średnich obliczanych po odpowiednim zespole statyst. (mechanika statystyczna).
klimat
charakterystyczny dla danego obszaru zespół zjawisk i procesów atmosferycznych (warunków pogodowych) powtarzających się w czasie, kształtujący się pod wpływem właściwości fizycznych i geograficznych tego obszaru, określony na podstawie wyników wieloletnich obserwacji i pomiarów meteorologicznych.
[gr. klíma ‘nachylenie’, ‘szerokość geograficzna’],
francuski chemik, przyrodnik, rolnik i działacz gospodarczy.
